3880-موسسه ماکس پلانک: نئاندرتال‌ها به طور عمده گوشتخوار بودند

عکس: از بالا: پریدخت(غزال) آیتی، بهروز دهقانی، کرامت دانشیان، خسرو گلسرخی، بیژن جزنی، سعید سلطانپور، صمد بهرنگی، حمید مومنی، امیرپرویز پویان، علیرضا نابدل، مرضیه احمدی اسکوئیامیرپرویز پویان در آن جزوه مشهورش یعنی «ضرورت مبارزه مسلحانه و رد تئوری بقا» یکی از انتقاداتش به طبقه کارگر ایران این است که آن‌ها به‌جای این‌که آگاهی طبقاتی پیداکنند و به فرهنگ مترقی رو بیاورند، ذهن‌شان آلوده به یاوه‌های فیلم فارسی و فرهنگ تحمیلی حکومتی است. گفتن این موضوع در آن زمان خیلی اهمیت داشت، چون بیشتر تحلیل‌ها فقط معطوف به اقتصاد و اهمیت اقتصاد در ساختار ذهن و زبان طبقه کارگر بود. یعنی پویان آن آلودگی را سدی در برابر آگاهی طبقاتی و رشد فرهنگی انسان می‌بیندعصر حضور چریک‌های فدایی خلق در سیاست ایران تنها کمی بیش از یک‌ دهه به‌درازاکشید. بااین‌حال نشانه‌های همین حضور کوتاه را می‌توان در ده‌ها محصول فرهنگی در دهه ۱۳۵۰ و حتی بعدتر مشاهده کرد که نشان از وسعت و قدرت فرهنگی این جریان مبارز در یک دهه منتهی به انقلاب و سپس در نخستین سال‌های پس از انقلاب است. نمونه‌های متعدد این تاثیر که در گفت‌وگو مورد اشاره قرارگرفته‌اند در ادبیات، موسیقی، سینما، نمایش و… دیده می‌شود؛ همان‌طور که تاثیرش را می‌توان در نظریات نظریه‌پردازان این جریان هم بررسی کرد. برای بررسی عمق و نوع این تاثیر با اکبر معصوم‌بیگی گفت‌وگو کردیم که پیشتر نیز در پرونده حزب توده(شماره ۹۸ نسیم بیداری)، درباره تاثیر و اهمیت فرهنگی حزب توده ایران توضیح داده بود. این گفت‌وگو از جنبه‌هایی، هم ادامه آن گفت‌وگو و هم به‌شکل مستقل بررسی رابطه میان چریک‌های فدایی خلق و فرهنگ‌وهنر است. به‌عبارتی از یک‌سو به تاثیر هنر و ادبیات بر جنبش چریکی می‌پردازد و از, ...ادامه مطلب