طولانیترین خیابان خاورمیانه، از جنوب تا شمال تهران، از دشت به پای البرز میرسد.عصر ایران؛ محسن ظهوری - طولانیترین خیابان خاورمیانه. بلندترین خیابان مشجر ایران. اینها القاب خیابان ولیعصر است؛ خیابانی که پر است از این ترینها، البته با تاریخی نه چندان قدیمی. داستان خیابان ولیعصر تهران را در این قسمت از «ایران به روایت آثار» ببینید.مسیری که حالا از جنوب تا شمال تهران میرود، روزگاری دشت و باغ و بیابانِ خالی از سکنهای بود اطراف تهرانی که تازه پایتخت شده بود. وقتی ناصرالدینشاه دیوارهای شاه طهماسبی را برداشت و دیوارهای خودش را چند کیلومتر آن طرفتر گذاشت، تازه محدوده میدان راهآهن فعلی تا همین چهاراره ولیعصر امروزمان، وارد تهران شدند.البته نه ایستگاه راهآهنی وجود داشت، نه تئاتر شهر ساخته شده بود و نه خیابانی که این دو را به هم وصل کند. ناصرالدینشاه و کل خاندان تاجدار پس از او هم، خیال چنین کاری را برای اینجا در سر نداشتند.ساخت خیابان ولیعصر امروز را رضاشاه زمانی شروع کرد که سمت وزارت جنگ را در دروه آخرین پادشاه قاجار، احمدشاه داشت؛ سال ۱۳۰۰ خورشیدی؛ یعنی هنوز پنج سالی مانده بود تا خودش تاجگذاری کند و دو سال بعدش بهطور جدی احداث این خیابان را پیش ببرد.خیابانی که نه برای عموم، بلکه مخصوص خودش و درباریان ساخت تا بهتر بتوانند بین کاخ مرمر در جنوب تا سعدآباد در شمال تردد کنند. برای همین هم به آن «جاده مخصوص پهلوی» میگفتند؛ جادهای بیرون شهر که از مزارع و باغات و تکوتوک عمارتهای بین راه میگذشت و سربالایی کوه شمیران را بالا میرفت تا به کاخ تابستانی شاه برسد که در پای البرز بود و آبوهوایش خنک و مطبوع.به دستور شاه، دوطرف این خیابان حدود ۲۴ هزار درخت چنار کاشتند که میگویند, ...ادامه مطلب